Logo
sobota, 16 lutego 2019
św. Symeona i św. pror. Anny
Znajdujesz się na: Strona główna
Aktualności
1 2 3 4 5
Jubileusz ks. mitrata Grzegorza Misijuka

Jubileusz ks. mitrata Grzegorza Misijuka

12 lutego w dniu święta Trzech Świętych Hierarchów Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa i Jana Złotoustego, JE Najprzewielebniejszy Jakub, Arcybiskup Białostocki i Gdański, odprawił Boską Liturgię w cerkwi św. Jerzego w Białymstoku. W Liturgii uczestniczyli również JE Najprzewielebniejsi: Arcybiskup Bielski Grzegorz oraz Supraski Andrzej. Podczas nabożeństwa wznoszone były dziękczynne modlitwy w intencji proboszcza tamtejszej parafii ks. mitrata Grzegorza Misijuka, który obchodzi w tym roku jubileusz 55 – lecia święceń kapłańskich oraz jego matuszki Marii, z którą małżeństwem są również pięćdziesiąt pięć lat.Z tej okazji do świątyni na białostockim osiedlu Nowe Miasto przybyli liczni kapłani oraz parafianie. List od JE Wielce Błogosławionego Sawy, Metropolity Warszawskiego i całej Polski odczytał wikariusz diecezji warszawsko – bielskiej Arcybiskup Grzegorz. Ze słowami wdzięczności za pracę na rzecz diecezji białostocko – gdańskiej wystąpił Arcybiskup Jakub. Hierarcha podkreślił jak ważne jest służenie Bogu oraz budowanie jego Cerkwi jako zbioru ludzkich dusz. Zdaniem Władyki Jakuba, ks. Grzegorz jest przykładem dla innych kapłanów, jak należy nieść trud bycia proboszczem. Serdecznie pozdrowienia skierował także pod adresem Matuszki Marii Misijuk, która ze względu na stan zdrowia nie mogła uczestniczyć w uroczystościach.Urodził się 28 października 1943 r. W 1958 r. wstąpił do Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie, a następnie w 1962 r. rozpoczął studia w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. W 1963 r. zawarł związek małżeński z Marią Sawczuk.  W lutym 1964 r., po otrzymaniu święceń diakońskich i kapłańskich został mianowany proboszczem Parafii Prawosławnej św. Mikołaja Cudotwórcy w Ornecie. W 1966 r. został przeniesiony do Diecezji Warszawsko-Bielskiej na stanowisko proboszcza Parafii Prawosławnej Świętej Trójcy w Tarnogrodzie. W latach 1973-1986 był proboszczem Parafii Prawosławnej św. Mikołaja Cudotwórcy w Drohiczynie. W latach 1987-1989 był wikariuszem Parafii Prawosławnej Wszystkich Świętych w Białymstoku, a w latach 1989-1996 wikariuszem parafii katedralnej św. Mikołaja Cudotwórcy w Białymstoku. Od 1996 r. jest proboszczem nowo powstałej Parafii Prawosławnej św. Jerzego Zwycięzcy w Białymstoku na osiedlu Nowe Miasto. W latach 1989-2008 redagował i prowadził cotygodniowe audycje w Polskim Radiu Białystok („Pierad wychadam u carkwu” oraz „Duchounyja sustreczy”) i TVP Białystok („U źródeł wiary”). Był sprawozdawcą pierwszych transmisji nabożeństw świątecznych. Za zasługi dla Cerkwi był wielokrotnie nagradzany w tym prawem noszenia mitry, orderem św. Marii Magdaleny oraz orderem św. Cyryla i Metodego. protodiakon Wiaczesław Piwnik fotoreportaż Jarosława Charkiewicz (kliknij tutaj)

Dwugłos ekumeniczny w Białymstoku

Dwugłos ekumeniczny w Białymstoku

Zgodnie z wieloletnią już tradycją, styczeń jest miesiącem, w którym odbywa się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, obejmujący różne wydarzenia ekumeniczne – wspólne nabożeństwa, modlitwy, panele dyskusyjne czy konferencje. Hasło tegorocznej edycji Tygodnia to „Dąż do sprawiedliwości” (Pwt 16, 20). W sobotę 19 stycznia, w święto Chrztu Pańskiego, w cerkwi Świętego Ducha odbyła się Wielka Wieczernia, której przewodniczył Władyka abp Jakub, a kazanie podczas nabożeństwa wygłosił rzymskokatolicki Metropolita Białostocki, abp Tadeusz Wojda. W nabożeństwie brali udział wierni prawosławni, rzymskokatoliccy oraz protestanci. Byli również obecni przedstawiciele władz wojewódzkich i samorządowych. W swoim kazaniu abp Wojda przywołał sprawiedliwość jako jedną z cnót kardynalnych (fundamentalnych), dzięki której możliwe jest czynienie przez człowieka dobra. Sprawiedliwość wzywa nas do oddania każdemu tego, co jest mu należne, zarówno w aspekcie międzyludzkim, jak i społecznym czy państwowym. Dla chrześcijan najważniejsze jest jednak biblijne znaczenie sprawiedliwości – rozumianej jako bojaźń Boża, lęk przed utratą obecności Boga w swoim życiu, przed utratą Bożego zaufania. To również lęk przed nieumiejętnością rozpoznania woli i miłości Bożej oraz brakiem odpowiedzi własnym życiem na tę wolę i miłość. Człowiek sprawiedliwy w Bogu dąży do łączności, do komunii z innym człowiekiem. Metropolita nawiązał do święta Chrztu Pańskiego jako początku nauczania Chrystusa, prowadzącego do Jego późniejszej ofiary odkupieńczej za człowieka, dokonanej przez Boga-człowieka, ale wyrażonej w pełnym uniżeniu. Droga Pana do Jerozolimy i do aktu odkupienia ludzkości zaczęła się w wodach Jordanu, w których wolny od grzechu Chrystus przyjął jarzmo ludzkich grzechów, zmywanych ku nawróceniu wodą przez św. Jana Chrzciciela. To była zapowiedź sakramentu chrztu, zanurzającego człowieka w śmierć Chrystusa i wynurzającego go jako nowe, odkupione i przebóstwione stworzenie, zaproszone do wiecznego życia i zjednoczenia z Bogiem. Każdy, kto został zanurzony w śmierci Chrystusa i z Nim powstał do nowego życia, musi podążać drogą sprawiedliwości. Sprawiedliwość można też odczytać jako oddanie sobie tego, co jest należne. Apostołowie na początku podążania za Chrystusem, patrzyli na Niego i na Boskie sprawy w ziemski sposób, poszukując doczesnej wielkości, nie rozumiejąc znaczenia Bożego daru oraz konieczności obdarowywania sobą innych – służenia im. Dzisiejszy człowiek nie poszukuje prawdy o sobie, odrzuca porządek i sprawiedliwość Bożą, a szuka realizacji własnych idei, stawiając siebie w roli stwórcy, a przez to dążąc do samounicestwienia. W takim świecie chrześcijanin przede wszystkim powołany jest do odkrycia prawdy o sobie, o człowieku jako obrazie i podobieństwie Bożym. W sakramencie chrztu obdarzeni zostaliśmy zalążkiem życia Bożego – zalążkiem, który poprzez miłość wzrasta i daje nadzieję na przebóstwienia człowieka. Aby jednak ten wzrost następował, człowiek musi nieustannie nawracać się w swoim sercu, upodobniając ludzkie życie do życia Boga, dając w ten sposób również nadzieję na jedność wyznawców Chrystusa, na spełnienie Jego oczekiwania, aby ci, którzy w Niego wierzą, byli jedno. Dziękując Metropolicie za jego słowo, Władyka Jakub podkreślił, że o pomnożenie miłości pomiędzy chrześcijanami, o jedność, modlą się ci, którzy do takiej jedności jako narzędzia świadectwa wiary i miłości zostali wezwani, a którym jej na przestrzeni dziejów zabrakło. Utraciliśmy ją ulegając działaniu szatana, który w ten sposób sprzeciwia się Bogu, a polem tej bitwy wg Fiodora Dostojewskiego są ludzkie serca. Ścierają się w nich dobro i zło, miłość i nienawiść – a ich owoce nie tylko przejawiają się w działaniu jednostki, ale mają też wpływ na postawy wspólnot, narodów czy państw. Podziały – podobnie jak konflikty czy wojny - są również konsekwencją tej walki. Mimo iż jako chrześcijanie nazywamy się dziećmi jednego Boga i uczniami Chrystusa, nie jesteśmy wolni od zła, od podziału, a powszechna bolączka, jaką jest brak miłości, pokoju czy miłosierdzia, może być również naszym udziałem. Tego stanu nie wolno nam akceptować - zmiana musi dokonać się przede wszystkim na poziomie indywidualnym, w sercu każdego z nas. Człowiek jest obrazem i podobieństwem Boga, i to powinno być dla nas wyznacznikiem postawy wobec innych. Nie możemy uzurpować sobie prawa do uznawania siebie za jedynych mogących uzyskać zbawienie – to jest decyzja Boga, który znając każdego człowieka, jako jedyny wie, kto jest Jego prawdziwym czcicielem. Władyka przytoczył też słowa Jezusa Chrystusa z czytania Ewangelii (Mk 9, 36-41), mówiące o tym, że „nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami”. Słowa te stają się szczególnie ważne teraz, gdy w laicyzującym się świecie każdy głos świadczący o Chrystusie daje ludziom nadzieję na zbawienie i życie wieczne. Głos na zakończenie nabożeństwa zabrał także ksiądz Tomasz Wigłasz z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, który nawiązując do hasła tegorocznego Tygodnia Ekumenicznego podkreślił, że jurydyczna sprawiedliwość jest daleko węższa niż sprawiedliwość Boża, zorientowana na człowieka. Dzięki niej właśnie możemy się spotykać, razem modlić, jako że wszyscy zostaliśmy odkupieni przez tego samego Boga i Zbawiciela. Niedzielne kazanie Władyki Jakuba wygłoszone zostało podczas Mszy św. w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego i nawiązywało do czytania z Ewangelii wg św. Jana (2, 1-12), opisującego cud w Kanie Galilejskiej. Pierwsze, na co Władyka zwrócił uwagę, to uniwersalność przekazu Ewangelicznego – słowa Chrystusa przeznaczone były zarówno dla Jemu współczesnych, jak i każdego kolejnego pokolenia i szczególnie trafiają do człowieka poszukującego odpowiedzi na swoje pytania. Słowa Ewangelii można interpretować zarówno wprost, jak i w sposób alegoryczny, metafizyczny – dotyczy to w głównej mierze Ewangelii wg św. Jana, która różni się w swojej formie oraz zakresie opisywanych zdarzeń od pozostałych trzech Ewangelii synoptycznych. Tylko św. Jan wspomina o pierwszym cudzie Jezusa Chrystusa, przemianie wody w wino; pozornie jest to cud o ‘niższej randze’ niż uzdrowienia czy wskrzeszenia zmarłych, jednakże Ewangelista widzi w nim początek znaków, jakie uczynił Jezus oraz objawienie chwały Chrystusa. Istotne są też szczegóły opisu, podkreślające głębsze znaczenie cudu – św. Jan wskazuje na to, że cud wydarzył się trzeciego dnia (przy czym nie precyzuje ani nie wskazuje wprost, co to za dzień); mówi o weselu, ale nie przekazuje żadnych informacji o nowożeńcach. Stawia za to w centrum opisu dialog Marii i Jezusa, a szczególnie Jego słowa „jeszcze nie nadeszła godzina moja” – pomimo to, Matka Boża każe gospodarzom wesela „zrobić wszystko, cokolwiek On powie”. Z opisu znamy wydawałoby się nieistotne, „techniczne” szczegóły – liczbę, wielkość i przeznaczenie stągwi, w których woda uległa przemianie. Wszystko po to, aby przekazać głębszy sens tego cudu – praobrazu uczty weselnej, będącej udziałem zbawionych ofiarą Chrystusa. W tym znaczeniu trzeci dzień to prorocze wskazanie Zmartwychwstania Jezusa; godzina, która jeszcze nie nastąpiła – to godzina Jego cierpień i śmierci, ale także godzina otoczenia Go chwałą i objawienia mocy dania ludziom życia wiecznego; wino, lepsze od uprzednio podanego na uczcie – to nawiązanie do słów Chrystusa z Ostatniej Wieczerzy o uczcie w Królestwie Bożym. Apostoł Jan kieruje w tym opisie naszą uwagę na Osobę Zbawiciela i na Jego Matkę - wzór wiary i pośredniczkę łask darowanych ludziom. To Ona, poprzez swoje współczucie dla potrzebujących, jest przyczyną działania Chrystusa. Jednak Jej słowa – „zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” – powinny być dla nas wezwaniem do życia według nauczania Chrystusa, co warunkuje udział w uczcie w Królestwie Niebieskim. Patrząc z perspektywy dnia dzisiejszego, słowa Matki Chrystusa są również aktualne dla podzielonych chrześcijan – oczekiwaniem Chrystusa jest jedność i wzajemna miłość, powinniśmy więc żyć i czynić tak, jak On tego wymaga. Nawiązał do tego również Metropolita Wojda w swoim słowie na koniec Mszy św. – ewangeliczną ucztą jest dla współczesnego człowieka Liturgia św., Jezus – jest w niej obecny w Eucharystii, my zaś jesteśmy przez Bożą Matkę wezwani do realizacji Jego nauczania, do poszukiwania wspólnoty, miłości, dobroci i miłosierdzia Chrystusa. Gabriel Szymczak

Spotkanie świąteczne młodzieży prawosławnej

Spotkanie świąteczne młodzieży prawosławnej

16 stycznia 2019 o godzinie 17:00 w Centrum Kultury Prawosławnej w Białymstoku odbyło się spotkanie świąteczne młodzieży prawosławnej. Uczestniczyli w nim przedstawiciele bractw parafialnych ze swoimi opiekunami duchownymi z Białegostoku, ale również z Gródka, Michałowa, Jaczna, Fast, Zaścianek i Supraśla. Głównym gościem był JE Arcybiskup Białostocki i Gdański Jakub, który pozdrowił młodzież w świątecznym okresie i przypomniał o tradycji "świętych wieczorów". Następnie był czas na słodkości i herbatę, ale też na zawarcie nowych znajomości i wspólne śpiewanie kolęd. Spotkanie świąteczne odbyło się już trzeci raz i każdego roku cieszyło się popularnością. Tym razem uczestniczyło około 60 osób. Była to świetna okazja, by prawosławna młodzież mogła wspólnie świętować przyjście na świat Chrystusa. Aneta Turowska fotoreportaż Marcina Surynowicza.

Święto Chrztu Pańskiego - Objawienie Pańskie

Święto Chrztu Pańskiego - Objawienie Pańskie

19 stycznia Kościół prawosławny obchodził święto Chrztu Pańskiego – Objawienia Pańskiego. Z tej okazji, uroczystej Boskiej Liturgii św. Jana Złotoustego w Katedrze św. Mikołaja w Białymstoku przewodniczył JE Najprzewielebniejszy Arcybiskup Białostocki i Gdański Jakub. Po Liturgii Władyka Jakub dokonał obrzędu wielkiego poświęcenia wody, podczas którego wypuścił trzy gołębie – symbole Świętego Ducha.  protodiakon Wiaczesław Perek fotoreportaż (kliknij tutaj) 

Wigilia święta Chrztu Pańskiego

Wigilia święta Chrztu Pańskiego

18 stycznia w wigilię święta Chrztu Pańskiego JE Najprzewielebniejszy Arcybiskup Białostocki i Gdański Jakub odprawił w Katedrze św. Mikołaja w Białymstoku Boską Liturgię św. Bazylego Wielkiego rozpoczynająca się z Wielkiej wieczerni. Tuż przed zakończeniem Liturgii Władyka Jakub dokonał obrzędu wielkiego poświęcenia wody. protodiakon Wiaczesław Perek fotoreportaż (kliknij tutaj)

Najnowsze ogłoszenia

Abp Jakub i Bp Andrzej

JE Najprzewielebniejszy Arcybiskup Białostocki i Gdański JAKUB (Kostiuczuk),

urodził się 22 października 1966 r. w Narwi. Ukończył Technikum Elektryczne w Białymstoku. Pracował potem w Białymstoku jako elektryk. W 1987 r. wstąpił do Monasteru Zwiastowania Bogurodzicy w Supraślu, gdzie przyjął pierwsze postrzyżyny zakonne i otrzymał z rąk JE Najprzewielebniejszego Arcybiskupa Białostockiego i Gdańskiego święcenia diakońskie. W tym samym roku rozpoczął studia w Moskiewskiej Akademii Teologicznej w Siergijew Posadie , gdzie w 1992 r. obronił pracę magisterską.

Przeczytaj całą biografię

Biskupi i historia diecezji

Kościół prawosławny na północnej białostocczyźnie ma wielowiekową tradycję. Świadczą o tym historię poszczególnych parafii i monasterów. Jednym z najbardziej znaczących wydarzeń było powstanie monasteru w Supraslu w 1500 r., który wywarł duży wpływ na rozwój religijny i narodowiściowy mieszkanców białostocczyzny. W XVI w. powstają także  parafie w: Gródku,  Krynkach, Topilcu, Topolanach, Jałówce, Zabłudowie, Choroszczy, Sokółce, Wasilkowie na dzisiejszym białostockim osiedlu Dojlidy.

więcej
Święci
Ikony
Najnowsze galerie
Przydatne linki
serwisy internetowe