Uroczystości pogrzebowe ś.p. ks. mitrata Eugeniusza Konachowicza
23 września w niedzielę przed świętem Podwyższenia Krzyża Pańskiego, JE Najprzewielebniejszy Arcybiskup Białostocki i Gdański Jakub odprawił Boską Liturgię w cerkwi św. ap. Jana Teologa w Białymstoku na osiedlu Bacieczki. o Bezpośrednio po nabożeństwie Władyka przewodniczył obrzędowi pogrzebu zmarłego 21 września śp. ks. mitrata Eugeniusza Konachowicza. W nabożeństwie uczestniczyli duchowni z kilku diecezji w tym syn zmarłego kapłana ks. mitrat Aleksander Konachowicz z Wrocławia oraz wnuk ks. Andrzej Konachowicz z Lublina. Tuz po nabożeństwie wszyscy zebrani w świątyni udali się na cmentarz Wszystkich Świętych w Białymstoku, gdzie ciało zmarłego kapłana oddane zostało ziemi.Podczas uroczystości pogrzebowych Arcybiskup Jakub podziękował śp. ks. Eugeniuszowi za długoletni trud, jaki niósł jako proboszcz parafii w Jałówce. Jak zauważył Hierarcha, chyba nikt nie uświadamiał sobie, że ks. Eugeniusz przekroczył wiek dziewięćdziesięciu lat. Było tak, zdaniem Arcybiskupa dlatego, iż ks. Eugeniusz do ostatnich chwil swego życia przychodził do ołtarza na modlitwę. Ze słowami podziękowania za posługę spowiednika duchowieństwa dekanatu gródeckiego zwrócił się także dziekan gródecki ks. mitrat Jan Jaroszuk.Ks. Eugeniusz Konachowicz urodził się 20 lutego 1926 r. w Kleszczelach. W latach 1951 – 1970 był psalmistą w parafii w Kleszczelach. Święcenia diakońskie (15.03.1970 r.) oraz kapłańskie (22.03.1970 r.). otrzymał z rąk ówczesnego Biskupa Białostockiego i Gdańskiego Nikanora. Pierwszą parafią ks. Eugeniusza była parafia św. Jerzego w Jurowlanach. Od 3 grudnia 1971 r. do 19 lipca 2004 r. pełnił obowiązki proboszcza parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Jałówce. Będąc proboszczem w Jałówce pełnił także obowiązki kapelana Domu Pomocy Społecznej w tejże miejscowości. Ks. Eugeniusz Konachowicz był wielokrotne nagradzany za pracę na rzecz Cerkwi w tym ostatnio w 1999 r. prawem noszenia mitry. Ponadto uhonorowanym był w 1986 r. państwową srebrną odznaką Zasłużony Białostocczyźnie. protodiakon Wiaczesław Perek fotoreportaż protodiakona Wiaczesława Perek i Michała Dziewiatowskiego (kliknij tutaj)
Papież i Patriarcha Aleksandryjski i całej Afryki Teodor II w Białymstoku
22 września w dniu XXVI rocznicy przeniesienia Relikwii św. męcz. Gabriela z Grodna do Białegostoku, w białostockiej Katedrze św. Mikołaja sprawowana była Boska Liturgia której przewodniczył JŚ Papież i Patriarcha Aleksandryjski i całej Afryki Teodor II. W nabożeństwie uczestniczyli także Hierarchowie polskiej Cerkwi na czele z JE Wielce Błogosławionym Metropolitą Warszawskim i całej Polski Sawą. Podczas nabożeństwa śpiewały dwa katedralne chóry: Aksion pod dyrygenturą protodiakona Aleksandra Łysynkiewicza oraz dziecięcy Natali Lickiewicz. Po przeczytanej ewangelicznej perykopie poświęconej męczennikom ze słowem do zebranych w Katedrze zwrócił się Patriarcha Teodor: „Stańcie się moimi męczennikami i Ja, Pan Bóg, jestem męczennikiem” Wielce Błogosławiony Bracie, Metropolito Warszawski i całej Polski Władyko Sawo, Przepełnia mnie ogromna radość duchowa, albowiem znajduję się wraz z Wami. Cieszę się, albowiem znajduję w lśniącej blaskiem Siostrzanej Cerkwi w Polsce. Cieszę się, albowiem czuję się u Was jak u siebie, ponieważ relacje między naszymi Cerkwiami istnieją od dawna. Sięgają epoki wielkich świętych patriarchów aleksandryjskich: Melecjusza Pegasa i Cyryla Lukarisa, którzy z zapałem trudzili się nad umocnieniem prawosławia w Polsce, i to w takim stopniu, że lokalna Cerkiew prawosławna napełniła się męczennikami wiary. Widać to dzisiaj, kiedy siostrzana Cerkiew prawosławna w Polsce chlubi się w Panu, oddając w szczególny sposób cześć umiłowanemu przez lud Boży świętemu męczennikowi dziecięciu Gabrielowi ze Zwierek, który wieku dziecięcym przyjął wieniec męczeństwa, chwalebnie kończąc swoją drogę życiową i zachowując wiarę w Chrystusa oraz poświęcając swe życie dla Jego świętego Imienia. Cerkiew prawosławna jest przepełniona męczennikami. Cerkiew aleksandryjska czciła niedawno pamięć swego świętego męczennika, patriarchy Cyryla Lukarisa, przy udziale również delegacji Cerkwi z Polski, którą Wy, Wielce Błogosławiony święty bracie, Władyko Sawo, z pełnią braterskiej miłości wysłaliście do nas w odpowiedzi na zaproszenie naszej Mierności, i za to Wam gorąco dziękujemy. Wspomniani wyżej męczennicy, ale też każdy męczennik, woli stać się naśladowcą Chrystusa, miłości Chrystusa, Który stał się pierwszym Męczennikiem, aby nas odkupić z grzechu. Każdy męczennik oddaje swe życie, aby nie wyrzec się imienia Chrystusa, poświęca się dla Tego, Który wziął na siebie grzech świata, i dla zbawienia, które On daje. Ta pewność zbawienia i wstąpienia do świętego świętych, do raju i życia wiecznego, trzymała ich dusze z daleka od strachu przed śmiercią. Męczennicy i męczeństwo nie tylko potwierdzają swoją wiarę w Chrystusa i naszego Boga, lecz równolegle są też dla nas samych drogowskazami, umacniają nas w wierze, kierują ku temu, by nie wyrzekać się rzeczywistej, zbawiennej i odkupieńczej prawosławnej wiary w Ewangelię Chrystusa. Nie powinniśmy zapominać, nawet obecnie, w wolnym świecie, który szczyci się wolnością religijną, są ludzie, którzy stają się męczennikami i przelewają swoją krew tylko dlatego, że wymawiają imię Jezusa Chrystusa. Dzieje się tak zarówno na obszarze ciężko doświadczonego Bliskiego Wschodu, gdzie od wieków istnieje nasz starożytny patriarchat, jak też tam, gdzie chrześcijaństwo ponownie przeżywa stan prześladowania. Przypadki męczeństwa z powodu wiary w Chrystusa stały się wzorem dla wszystkich chrześcijan a szczególnie dla prawosławnych, którzy zostali zmuszeni do życia przez długie wieki w ustrojach pozbawionych wolności. Święci męczennicy, męczennicy-kapłani oraz nowomęczennicy otwierają nam drogę ku niebu, abyśmy napotkali Chwałę Zmartwychwstałego Pana, Który otworzy swe ramiona na wszystkich tych wiernych, którzy uwierzyli „z całej duszy, z całego serca i całym umysłem”. Męczennicy szli w ślad za Bożą zachętą „stańcie się dla mnie męczennikami” i stali się godnymi uprzedniego zasmakowania życia wiecznego, dokładnie zgodnie z tym, co nam Pan obiecał. A dzisiaj my również, możemy i powinniśmy stać się męczennikami/świadkami, nie za pośrednictwem naszej krwi, lecz za pośrednictwem świadectwa naszego życia i świadczenia o Chrystusie pośród naszej codzienności. Znak, symbol Krzyża, jest pierwszym świadectwem, publiczne opiewanie Boga jest jeszcze jednym świadectwem o Chrystusie. Jest świadectwem Zmartwychwstania. Nieustanne zmagania o rozpowszechnianie chrześcijańskiego przesłania i ewangelizowanie narodów, czyli to, co określa się jednym słowem – misja, wśród ludzi, którzy nie poznali Chrystusa, jest świadectwem o Chrystusie. To właśnie czyni nieustannie i przez to dzieło jest pochłonięta, w miarę swoich możliwości, Cerkiew aleksandryjska w całej Afryce; w świecie, który poszukuje przesłania nadziei oraz światłości wiary. Wasza Eminencjo, Męczennicy nas zachęcają, abyśmy ich naśladowali i starali się przyswoić ich zmagania w takim stopniu, abyśmy się stali godnymi życia wiecznego, które ofiarowuje nam Chrystus dzięki ich orędownictwu. Bracia moi, czczenie pamięci męczenników, jak ma to miejsce podczas dzisiejszej Świętej Liturgii, której uczestniczą tak liczne rzesze, ku czci świętego męczennika dziecięcia Gabriela, przypomina nam o naszym obowiązku. Nie ulegajmy przytłoczeniu i przerażeniu jego ciężarem, lecz podejmijmy się go, idąc w ślad za ich przykładem i w ten sposób godnie czcząc ich pamięć. Tuż po zakończonej Liturgii odbyła się uroczysta procesja z Relikwiarzem Świętego wokół katedralnej świątyni. Na zakończenie uroczystości Metropolita Sawa powiedział m.in. że radujemy się dziś wspominając wydarzenie sprzed dwudziestu sześciu lat. Nasza radość jak podkreślił Zwierzchnik naszej Cerkwi jest tym większa, gdyż możemy ją rozdzielać z Patriarchą z dalekiej Afryki. protodiakon Wiaczesław Perek fotoreportaż (kliknij tutaj)
XXVI Rocznica przeniesienia Relikwii św. Męczennika Gabriela z Grodna do Białegostoku
21 września w przeddzień XXVI rocznicy przeniesienia Relikwii św. męcz. Gabriela z Grodna do Białegostoku odbyło się w białostockiej Katedrze uroczyste nabożeństwo Całonocnego czuwania, któremu przewodniczył Jego Świątobliwości Papież i Patriarcha Aleksandryjski i całej Afryki Teodor II. W białostockiej Katedrze zgromadzili się również Hierarchowie naszej Cerkwi na czele z JE Wielce Błogosławionym Metropolitą Warszawskim i całej Polski Sawą. Tuż przed wieczornym nabożeństwem do Katedry przywiezione zostały Relikwie św. Męczennika Gabriela, które od maja przebywały w Żeńskim Monasterze Narodzenia Bogurodzicy w Zwierkach. Przed rozpoczęciem uroczystości, zebranych w świątyni przywitał JE Najprzewielebniejszy Arcybiskup Białostocki i Gdański Jakub: Wasza Świątobliwość, Eminencje, Ekscelencje, Panie Wojewodo, Panie Marszałku, Panie Prezydencie, Przewielebni Księża, Szanowni Goście, Bracia i Siostry, Dzisiaj, w imieniu wszystkich zgromadzonych w tej świątyni, mam zaszczyt powitać Jego Świątobliwość, Patriarchę Aleksandryjskiego i całej Afryki wraz z towarzyszącymi Mu osobami. Wasza Świątobliwość, Patriarchat którym Wasza świątobliwość kieruje jest jednym z najstarszych Patriarchatów Starożytnego Kościoła. To Wasz Kościół może szczycić się swoją bogatą historią i swym szczególnym wkładem w duchowe życie, monastycyzm i rozwój teologii. Aleksandria jeszcze przed narodzeniem Chrystusa słynęła ze swej uczoności, była centrum myśli ówczesnego świata, szczyciła się największą biblioteką tamtych czasów. W specyficzny sposób była przygotowana do przyjęcia chrześcijaństwa, gdyż jeszcze w III wieku do narodzenia Chrystusa przetłumaczono Biblię na język grecki, (Septuaginta) zapoznając w ten sposób pogan z Objawioną religią i tworząc podatny grunt do przyjęcia Ewangelii. Nie przypadkowo misja apostoła Marka dała tak obfity plon. W Aleksandrii bowiem powstały pierwsze szkoły katechetyczne. Paralelnie z rozwojem myśli teologicznej rozwijała się również duchowość. Na pustyni Egiptu powstawał monastycyzm, dając tak wielkich ascetów jak Antoni Wielki, Pachomiusz, czy Makary. Mówiąc o Kościele Aleksandryjskim trudno również nie wspomnieć o takich Świętych jak Atanazy Wielki czy Cyryl Aleksandryjski, którzy walczyli z herezjami i dbali o czystość wiary. W historii przeżywaliście też trudne momenty. Wasza ziemia wydała wielu męczenników za wiarę. Wiele oddaje swoje życie za Chrystusa i w czasach nam obecnych. Dzisiaj Wasza Świątobliwość przybył na Podlasie gdzie chrześcijaństwo dotarło wiele wieków później. Prawosławie na naszych ziemiach miało również momenty rozkwitu, ale zna także chwile trudne - nawet akty męczeńskie. Dowodem tego może być osoba św. Męczennika Gabriela, którego relikwie spoczywają dziś na środku świątyni. Olbrzymią rolę w kształtowaniu duchowości tych ziem odgrywało prawosławie akcentujące pokorę i miłość do bliźnich. Było ono nieco inne niż na ziemiach jednolitych wyznaniowo i narodowościowo. Koegzystując z innymi wyznaniami było bardziej otwarte na dyskusję, w ten sposób stając się bardziej świadomym. Obecnie w Białymstoku i okolicach jest dużo prawosławnych świątyń i wiernych, którzy prowadzą dość prężne życie liturgiczne. Mamy też monastery, w których doskonalą się mnisi i mniszki. Nasi duchowni starają się być wszędzie. Są w szkołach, w szpitalach, aresztach, więzieniach, domach opieki dla dzieci i starców. Sprawują posługę duszpasterzy w służbach mundurowych: wojsku, straży granicznej, straży pożarnej, policji, a nawet służbach skarbowych. Cerkiew prowadzi też szeroką działalność charytatywną. Dużej uwagi udzielamy działalności z młodzieżą. Prowadzimy własną rozgłośnię radiową pod nazwą Radio Orthodoxia, staramy się być aktywni w internecie. Tych nowych sposobów komunikacji potrzebuje szczególnie dzisiejsza młodzież. Staramy się również o kontakty z innymi lokalnymi Kościołami prawosławnymi, są one potrzebna dla duchownych i wiernych. Te kontakty dają możliwość wymiany doświadczeń. W ten właśnie kontekst wpisuję się również Wasza dzisiejsza wizyta. Dzisiaj łączymy się w miłości z Waszym bratnim Kościołem i mimo, iż w sensie geograficznym znajdujemy się od siebie daleko, to jednak czujemy bliskość, gdyż łączy nas jedna wiara, ta sama tradycja i jedna historyczna spuścizna. Aczkolwiek stanowimy dwa różne Kościoły lokalne to przecież mistycznie tworzymy jedno ciało Chrystusa. Wyrażeniem naszej jedności jest również nasza wspólna modlitwa. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za przybycie Waszej Świątobliwości na nasze święto. Dzisiaj prosimy również Waszą Świątobliwość o Wasze modlitwy i modlitwy całego Waszego Kościoła za nas zamieszkujących ten region Polski, by Wszechmogący Bóg miał nas w swojej opiece. To we wzajemnej modlitwie przejawia się nasza jedność i miłość, która jest największym darem Bożym, i która może przezwyciężać wszystkie przeciwności i trudności. Waszej Świątobliwości życzę by Pan nasz Jezus Chrystus obdarował Swoją łaską i zdrowiem i zachował na długie lata. Arcybiskup Jakub podarował Patriarsze Teodorowi ikonę św. męcz. Gabriela cząsteczką jego Relikwii. Jego Świątobliwość w swoim słowie powiedział m.in. że przybywa z egipskiego miasta Aleksandrii słynącego jako miasta największych starożytnych uczonych i najbogatszych w zbiory bibliotek. Jak dodał Patriarcha Aleksandria to także miasto w którym nauczał wiary w Chrystusa Apostoł Marek. Wszystko to różni nas na pierwszy rzut oka, ale łączy nas niezmienna prawosławna wiara w Jezusa Chrystusa. Na pamiątkę wizyty Patriarcha Teodor II przekazał Arcybiskupowi Jakubowi srebrny krzyż, który będzie można położyć na ołtarzu. Szczególnymi gośćmi rocznicowych uroczystości byli m.in. rzymsko – katolicki Metropolita białostocki abp Tadeusz Wojda, Wojewoda podlaski Bohdan Paszkowski, Marszałek Województwa Podlaskiego Jerzy Leszczyński oraz prezydent Białegostoku Tadeusz Truskolaski. Przeniesienie relikwii św. Gabriela z Grodna do Białegostoku możliwe było dzięki staraniom ówczesnego Arcybiskupa Białostockiego i Gdańskiego Sawy 22 września 1992 r. Relikwie na rękach duchowieństwa pokonały kilkadziesiąt kilometrów, aby spocząć w białostockiej Katedrze. Przeniesieniu Relikwii patrona dzieci i młodzieży towarzyszyło około 100 tysięcy wiernych. Od dwudziestu sześciu lat co wtorek w Katedrze odprawiane jest specjalne nabożeństwo – akatyst ku czci Świętego. protodiakon Wiaczesław Perek fotoreportaż (kliknij tutaj)
Narodzenie Przenajświętszej Bogurodzicy
21 września Kościół prawosławny świętował Narodzenie Przenajświętszej Bogurodzicy. JE Najprzewielebniejszy Arcybiskup Białostocki i Gdański Jakub odprawił Boską Liturgię w Żeńskim Monasterze Narodzenia Bogurodzicy w Zwierkach. W przeddzień święta Arcybiskup Jakub przewodniczył nabożeństwu Całonicnego czuwania w cerkwi Hagia Sophia w Białymstoku. W wieczornym nabożeństwie uczestniczył również JE Najprzewielebniejszy Biskup Supraski Andrzej. protodiakon Wiaczesław Perek fotoreportaż Dariusza Żdanuka (kliknij tutaj)
Odszedł do Pana ks. mitrat Eugeniusz Konachowicz - uzupełnienie
Dziś, 21 września odszedł do Pana, rezydent parafii św. Jana Teologa w Białymstoku ks. mitrat Eugeniusz Konachowicz. Ks. Eugeniusz Konachowicz urodził się 20 lutego 1926 r. w Kleszczelach. W latach 1951 – 1970 był psalmistą w parafii w Kleszczelach. Święcenia diakońskie (15.03.1970 r.) oraz kapłańskie (22.03.1970 r.). otrzymał z rąk ówczesnego Biskupa Białostockiego i Gdańskiego Nikanora. Pierwszą parafią ks. Eugeniusza była parafia św. Jerzego w Jurowlanach. Od 3 grudnia 1971 r. do 19 lipca 2004 r. pełnił obowiązki proboszcza parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Jałówce. Będąc proboszczem w Jałówce pełnił także obowiązki kapelana Domu Pomocy Społecznej w tejże miejscowości. Ks. Eugeniusz Konachowicz był wielokrotne nagradzany za pracę na rzecz Cerkwi w tym ostatnio w 1999 r. prawem noszenia mitry. Ponadto uhonorowanym był w 1986 r. państwową srebrną odznaką Zasłużony Białostocczyźnie. Panichida w intencji zmarłego kapłana, której przewodniczyć będzie Biskup Andrzej, odbędzie się 22 września (sobota) o godz. 19:00 w cerkwi św. Jana Teologa w Białymstoku przy ul. Zbigniewa Herberta 61. Boskiej Liturgii, również w cerkwi św. Jana Teologa, 23 września (niedziela) oraz obrzędowi pogrzebu ś.p. ks. Eugeniusza przewodniczyć będzie Arcybiskup Jakub. Początek Liturgii o godz. 10:00.
-
25-09-2018
Harmonogram pobytu...
Harmonogram pobytu relikwii św. Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)...
-
18-09-2018
Harmonogram nabożeństw...
20 września, (czwartek) godz. 17.00 – Całonocne Czuwanie w cerkwi...
-
16-09-2018
Harmonogram wizyty JE...
Harmonogram wizyty Jego Eminencji, Wielce Błogosławionego Teodora II, Papieża...
-
16-09-2018
XXII Białostockie Dni...
23 września w niedzielę o godz. 17:00 w cerkwi Św. Ducha w Białymstoku odbędą...
Abp Jakub i Bp Andrzej
JE Najprzewielebniejszy Arcybiskup Białostocki i Gdański JAKUB (Kostiuczuk),
urodził się 22 października 1966 r. w Narwi. Ukończył Technikum Elektryczne w Białymstoku. Pracował potem w Białymstoku jako elektryk. W 1987 r. wstąpił do Monasteru Zwiastowania Bogurodzicy w Supraślu, gdzie przyjął pierwsze postrzyżyny zakonne i otrzymał z rąk JE Najprzewielebniejszego Arcybiskupa Białostockiego i Gdańskiego święcenia diakońskie. W tym samym roku rozpoczął studia w Moskiewskiej Akademii Teologicznej w Siergijew Posadie , gdzie w 1992 r. obronił pracę magisterską.
Biskupi i historia diecezji
Kościół prawosławny na północnej białostocczyźnie ma wielowiekową tradycję. Świadczą o tym historię poszczególnych parafii i monasterów. Jednym z najbardziej znaczących wydarzeń było powstanie monasteru w Supraslu w 1500 r., który wywarł duży wpływ na rozwój religijny i narodowiściowy mieszkanców białostocczyzny. W XVI w. powstają także parafie w: Gródku, Krynkach, Topilcu, Topolanach, Jałówce, Zabłudowie, Choroszczy, Sokółce, Wasilkowie na dzisiejszym białostockim osiedlu Dojlidy.
